'Ongeremde gasten'
Na de start in 1997 van gitaarduo Ongeremd, met tussendoor een uitbreiding naar band en trio, kwam in 2013 de grootste verandering.
Het begon allemaal in de zomer van 2012 met een straatoptreden op de braderie in Egmond aan Zee. Op een stralend mooie dag belde een van de muzikanten van de Ongeremde band het kringetje rond om te vragen wie er zin had om mee te gaan naar Egmond. Dezelfde avond nog speelde er een compleet nieuwe band. Inclusief een Spaanse accordeoniste, die bij een van de muzikanten verbleef voor een vakantie. De 'uitheinige' stemming zat er direct in bij de muzikanten, wat oversloeg op het langsschuifelende braderievolk. De mannen die zich meestal dodelijk vervelen bij dit soort activiteiten en mee moeten van 'moeders', monterden allemaal op bij het horen en zien van deze 'jonge honden' van dit Ongeremde gezelschap.
Dat smaakte naar meer en de volgende avond stond er op de kunstmarkt in Bergen een 7- koppige band te spelen.
Af en toe spelen er ook spontane 'passanten' mee met de gasten
Een jaar later werd de 'Spaanse' weer 'ingevlogen' en toerde de hele zomer mee met Ongeremd. Vanaf dat moment ging Ongeremd meer akoestisch spelen. Spoedig werd bij de optredens de eerste set standaard zonder geluidsinstallatie gespeeld. Het gitaarduo speelde ooit een keer voor 500 man op deze manier en dat was toen een doorslaand succes.
In mei 2022 was het laatste optreden met een geluidsinstallatie. Er werd besloten om alleen nog akoestisch te spelen.
De kleinschaligere akoestische optredens gaven meer voldoening dan op een afstand of podium te spelen. Het directe contact met het aanwezige volk, het praatje tussendoor, de grappen en grollen over en weer en vooral de verzoekjes waren zeer belangrijke bijdragen voor een geslaagd feest. Het 'credo' was dan ook 'samen maken we er een leuk en mooi feest van'. Door de laagdrempelige opstelling, ze liepen immers tussen het volk door, kregen ze ook meer respons op de zogenaamde 'gastoptredens'. De meest gehoorde reacties van de mensen waren dan ook prompt altijd: 'wat leuk en gezellig zeg, ze hebben muziek en we kunnen nog praten ook'.
Momenteel is het in overleg mogelijk om aan het einde van een avond toch nog een setje elektrisch te spelen. Speciaal voor het danslustige volk. Daarvoor hebben ze een piepklein geluidssetje mee voor een niet al te grote groep.
Ger Rem is een echte laatbloeier, die op zijn vijftiende jaar begon met gitaar spelen.
Van een vriend leerde hij wat gitaargrepen. Op een vakantie in Spanje kocht hij in Barcelona
zijn tweede gitaar voor Fl 30,-. Zijn eerste optreden was op een camping in Frankrijk, hetgeen
beschreven staat in het boek van Bert... en de Rest: Koorts op de planken (hoofdstuk 1: de
eerste keer). Ger kreeg hierdoor helemaal de smaak te pakken en met het gitaarduo 'Breaklight'
doet hij met een vriend zijn eerste optredens. Het repertoire bestond vooral uit muziek van Neil
Young. Dat was eind jaren zeventig. In die tijd komt Ger in aanraking met Ierse volksmuziek.
Hierbij komt hij in contact met Bert. Samen met enkele andere muzikanten beginnen ze de folkband
'Buskers'. Na ongeveer 3 jaar houdt Ger dit voor gezien. Begin jaren tachtig komt Ger opnieuw
in aanraking met Bert. Ze startten het folk-sixties trio 'Rowdidow'. Er werd veel gespeeld, zelfs
het Oerolfestival in Terschelling werd aangedaan voor 2 optredens. Eind jaren tachtig, als Ger en
Bert al aktief zijn met Bert... en de Rest, stopt Rowdidow met bestaan. Zo konden Ger en Bert al
hun aandacht besteden aan Bert... en de Rest.
Jeroen
Reijs begon op de gitaar van zijn broer de eerste akkoorden te tokkelen toen hij een jaar
of zeventien was. Al snel kocht hij zelf een Spaanse 3/4 gitaar maar die werd al spoedig te klein en
vervolgens ingeruild voor een normale Spaanse gitaar. De echte rockmuziek speelde toch niet zo lekker
op zo'n gitaar met nylon snaren en al rap ging zijn zakgeld op aan een westerngitaar.
Rob de Jonge is zanger-gitarist bij de band, maar hij speelt net zo makkelijk basgitaar of contrabas. Ook op mandoline en banjo staat hij zijn mannetje.
Sinds David op jonge leeftijd de basgitaar ontdekte staat zijn leven in het teken van muziek. Ooit begonnen als bassist bij The White Niggers (rock-funck). Daarna volgde muzikale avonturen met o.a. Fresh Indeed, Mister Jinx, Skip The Intro, Lovepoison en verschillende tribute bands (o.a. The Who en Pink Floyd). En nu bassist bij Ongeremd!
Drummen doet John al vele jaren. Zo begon hij op de drumkit van zijn vader en kreeg de smaak van het drummen behoorlijk te pakken.
Rixte Adrichem wandelt op haar achtste de muziekschool van Drachten binnen. Ze wil wel eens bij de vioolles kijken maar ze komt naar buiten met een accordeon! Na een aantal jaren les speelt ze bij het Fries Jeugd Accordeon Orkest waar ze allerlei stijlen muziek leert spelen. Van klassiek, tot reggae en cajun.
Op haar 17e gaat ze naar de pabo en het lijkt haar handig om in de klas de gitaar te kunnen gebruiken. Ze gaat op les en ontdekt dat liedjes meezingen tijdens het gitaarspelen ook erg leuk is.
Ooit is Marc begonnen in zijn studietijd als straatmuzikant, spelend op markten en braderieën
ter vermaak van het winkelend publiek en om een zakcentje bij te verdienen. Ook speelde hij in die tijd
in verschillende schoolbandjes. De 'grote roem' kwam met de band Bert & de rest. Er werd heel veel
gespeeld in binnen en buitenland. Hoogtepunt was toch wel een optreden in Duitsland met de bekende
Engelse sixties band The Tremmeloes. Na deze turbulente tijd startte hij samen met Ger gitaarduo
Ongeremd op. Marc is een liefhebber van ongedwongen muziek maken, waarbij het publiek kan
meezingen, feesten & dansen. Neem daarbij zijn innemendheid en zijn goeie contactuele eigenschappen
en dan begrijp je waarom hij een onafscheidelijk muziekmaatje is van Ger, waarmee hij al muziek maakt
vanaf eind jaren tachtig.
Mariam is Spaanse en begon op haar zesde jaar met piano spelen. Na haar studie conservatorium ging zij aan de slag als pianolerares. Zij speelde allerlei soorten muziek, waaronder: rock, klassiek, pop, jazz, folk en wereldmuziek. Ze deed dit in verschillende projecten o.a: theater, dans en circus en trad op voor zowel kinderen als volwassenen.
Eugène Lagerwey is 30 jaar geleden begonnen als toetsenist bij de top 40\100-band The Fuse en uitgegroeid tot frontman als leadzanger en slaggitarist. In die hoedanigheid heeft hij veel ervaring opgedaan op kermissen, bedrijfsfeesten en bruiloften. Maar ook voor bassen en percussie draait hij zijn hand niet om. Hij speelde maandelijks in een jamsessieband en top 40\100 band “Last Call XL”, ook treedt hij solo op als “poptroubadour”. Hij zong afgelopen jaren in een Prince tribute band. Deze veelzijdige muzikant maakte trio Ongeremd in 2013-2014 compleet, waarbij de driestemmige zang, het veelzijdige repertoire en het showelement een lust voor ogen en oren waren. Na een paar pauze jaren is hij weer terug en speelt hij momenteel weer lekker met Ongeremd mee.
Eind 80'er jaren is Bert... en de Rest gestart als "veredelde kampvuurband", en uiteindelijk uitgegroeid tot een
"full grown" en "well respected" band. Een 'pretpopband' om precies te zijn. In de eerste plaats vooral pret voor
het personeel van de band zelf en de pret werd alleen nog maar groter als er publiek in de buurt bleek te zijn!!!!!
Eind 1996 verscheen van de band een boek met de titel "Koorts op de planken". In dit boek stonden alle artikelen
uit de Uitagenda aangevuld met andere avonturen en belevenissen van de band. Eind 1997 hielden de bandleden van
Bert... en de Rest het voor gezien, de tien jaar net niet volmakend. Ger bespeelde de 6- en 12- snarige gitaar,
mandoline, mondharmonica's, wasbord, grote tambourijn en betonbak. Ook nam hij een deel van de zang voor z'n
rekening. Marc, die naast de zang de baspartijen voor z'n rekening nam (eerst op de wastobbe-bas en later op de
mexicaanse bas) zong en speelde op gitaar.